JUBILEUM EDITIE - Handjevol anekdotes

Deze maand neem ik jullie   -ga ik proberen-  ter ere van mijn JUBILEUM,  mee op reis,  terug in de tijd.  Een mix van mooie, leuke, minder leuke verhalen en bijzondere ontmoetingen.

Met vanavond: 

1) De online kleur-drammer (long story)

(en zie onderaan de blog welke jullie nog van mij tegoed hebben)

Het was zaterdag en hoogzomer, de Krim had een volle bezetting. Kans van 1 op 100, maar het lot kwam zo samen, ik had op wonderbaarlijke wijze een groot project voor dinsdag, wat geannuleerd werd. Of het zo moest zijn, tussenliggende behandeling viel ook uit. Daar was dus een groot, gapend gat in de agenda. Maar ik maakte mezelf niet druk, het zou niet lang duren voor deze opgevuld zou worden. 

Zondag avond had ik een melding gehad,   er stond een    'nieuwe klant'    via  online reservering  ingeboekt. Full head folies   en knippen,   full package dus. Ik zie haar opmerking er nog zo bij staan; "Ik weet dat ik eerst langs moet komen voor een intake, maar ik dacht ik boek hem maar vast. Als ik nog langs moet komen, hoor ik het wel."  En zeg nu zelf, ze klonk best meegaand. Maar eerlijk, ik trek deze types slecht.  Juist omdat ik een POP UP had geplaatst met de aanwijzing "Nieuwe klanten NIET online boeken svp (..)". 

Maar goed, ik gaf het een kans. Dinsdag zou ik wel zien wie er binnen zou stappen, en op goed geluk kon ik aan haar wensen voldoen en ik hoopte maar   dat ze niet bedacht had  dat ik voor 60 euro  een full head zou gaan maken. 

Dinsdag, ze liep vrolijk binnen. Een lange, dikke bos met redelijk donker haar. Ik hield even mijn hart vast: Ze zou toch niet met een hoogblond voorbeeld aanzetten? Ik stelde mezelf voor   en wilde weten "wat voor vlees ik in de kuip" had   en vroeg naar haar wensen en haar  haar-geschiedenis.    Ze wilde "gewoon het idee dat ze veel zon gezien had. Niet te gek hoor, maak er niet te veel werk van."  Verder voegde ze  er nog aan toe:  "Oh, ik heb ook nog geboekt  voor één van mijn meiden.  Die is 11.  Zij wil óók  gewoon een beetje  net als ik, snap je?" 

Ik vond het ronduit brutaal om 6 uur te reserveren in hoogseizoen, voor een behandeling die eigenlijk niet boekbaar is voor gasten, maar stelde mezelf professioneel op. "Oke," ging ik verder. "Heb je ervaring met haarverf, folies?"  Ze knikte hevig en vertelde over haar vorige dramatische ervaring met een kapper. Wat bleek namelijk? De vrouw was allergisch voor haarverf.   Wat?   Vroeg ik haar geschrokken.  U bent allergisch? Maar.. Wat is dan allergisch;   ik bedoel:  Heb je na de behandeling   een beetje jeuk op je hoofd,   of zwel je echt op?     De vrouw antwoordde simpel;   "Neeh, vorige keer had ik wel echt 14 dagen last van zwelling in en op mijn gezicht, ogen etc". 

No way dat ik dit zou gaan doen.   Een mega contra indicatie - allergieën worden vaak erger naar verloop van tijd -.   Ik vertelde haar stellig dat dit géén goed idee zou zijn. Maar de vrouw was zeer teleurgesteld en gaf aan "even een luchtje te moeten scheppen" door deze afwijzing.  Intussen zat dochterlief aan tafel,   en hadden mijn voelsprieten   uiteraard op scherp gestaan voor deze  "simpele haarkleur".   Ik viel meteen maar met de deur in huis:  "Jij bent niet ook allergisch?"  Ze keek me dromerig aan en schudde haar hoofd. "Nee hoor".   Oke, voordeel van de twijfel.  "Vertel, wat heb je in gedachten?"    Ze liet me met haar donkerbruine lokken,   een prachtige   witte balayage   zien. Ultra koel.   Super natural,   zoals moeder had aangegeven.   Wat ze zich niet besefte, was dat een balayage in dit haar méér dan 6 uur in beslag zou nemen, zeker niet moeiteloos koel zou worden én over de prijs durfde ik al bijna niet te beginnen. Moeder dacht namelijk aan -jawel- max 60 a 70 euro.

Ik heb de dames vriendelijk bedankt voor de opdracht en vertelde dat mijn vertrouwen geschaad was en helaas niets voor hen kon betekenen.   De discussie die hieruit voortvloeide,  bleek verhit,   ondanks mijn professionele houding.   Beide dames waren aangeslagen na hun spontane  wilde kappers-gok.  Thuis zou de kapper het zó doen,  bleef ze volhouden.   Moeder en dochter liepen boos en teleurgesteld naar buiten, vol bombarie. Op het plein riep ze nog dat het echt wel kon. Maar ik bleef voet bij stuk houden. Ik had vaker met dit bijltje gehakt.   

Het heeft een half uur geduurd voor mijn hartslag weer bedaard was. Het is niet makkelijk om mensen teleur te moeten stellen en op je strepen te blijven staan. Maar inmiddels had de volgende klant zich aangediend en vervolgde ik mijn dag. 

Later in de middag zag ik door de spiegel een glimp van een blik die ik herkende; De vrouw kwam terug. Mij gosh, dacht ik. Ik had écht geen zin in een hok vol herrie, wat zou ze nu willen?   Ze liep binnen en viel zo binnen in het gesprek wat ik met mijn klant had. "Ik wil me even excuseren voor vanmorgen, ik was emotioneel want (...)   Maar zou je anders alleen 1 kleur folie kunnen doen bij me? "  Ik wist niet wat ik hoorde. Want was ik niet duidelijk geweest?  Ik voelde dat mijn geduld op begon te raken en heb haar vriendelijk verzocht rechtsomkeert te gaan. En niet meer terug te komen. En dat deed ze, schoorvoetend...  Maar je begrijpt inmiddels de 'kleur regels' van kappers wel waarschijnlijk!

Deze hebben jullie nog van mij tegoed:

2) De man die nooit meer komen zou

3) Het stel dat frictie had (de kreuner)

4) "Op zijn voorwaarden" 

5) Heftige bekentenis van een vrouw

6) De vermomming van een voortvluchtige

7) Of ze vriendschap mocht kopen